3DBrandingFotografie photo editing profesional expert photoshop beeldbewerking compilatie

Van urbex-locatie naar interieurbeeld

beeld retouche beeldbewerking photoshop reclame fotografieart director retoucheur beeld retouche beeldbewerking photoshop reclame fotografie

Van urbex-locatie naar afgelikte interieurfoto

Niks moeilijkers dan voor één keer helemaal je goesting mogen doen. Geen briefing, geen art directors die een concreet eindbeeld vroegen. Gewoon een beeld kiezen en zien waar onze drang naar schoonheid en afgeliktheid ons bracht. En omdat goeie retouches zo hard kloppen en zo vanzelfsprekend lijken hieronder een soort verslag van de doorlopen stappen.

Institut de chimie et métallurgie

Zo heette het gebouw dat Marianne gefotografeerd had tijdens een urbex-expeditie. Een mooi art déco-gebouw in Luik uit 1937, ontworpen door Albert Puters en algemeen bekend in het urbex milieu. Op het moment van de opname was het gebouw al van gezegende leeftijd en dat was er aan te zien. Een ideaal vertrekpunt dus om ons retoucheertalent op los te laten.

Stap 1: de stoffige opslagplaats

Gewoon starten met de foto vonden we maar niks, We wilden ook als startfoto een foto met een verhaal, een beeld zoals in een game, met details die de vergane glorie nog meer in de verf zetten. En omdat we het beeld ook breder wilden krijgen waren we ook verplicht om wat beeld bij te bouwen. De lichtinval en de extreme vervormingen door de positie aan de rand in een breedhoekopname verplichten ons snel om onze zoektocht in stockbeelden stop te zetten en over te schakelen op 3D-materiaal.

Het moeilijkste was de ruimte in 3D na te maken zoadat alles metéén in het juiste perspectief zat. Maar toen dat klopte werd het een feest om low-poly automodellen en zelfgemaakte reuzeventilatoren naadloos te zien verschijnen in onze blanco linkerkant. Tijdens het renderen hebben we alle registers opengezet: een 3D-lichtbron met zichtbare lichtstralen én schaduwen, veel indirect licht, en wat virtuele stofwolken. Ongelooflijk hoe enthousiast we werden toen we een oud, stoffig beeld nog stoffiger zagen worden. We grepen bijna spontaan naar onze puffer.

Masterbeeld nieuw plaffond

Stap 2: het trendy interieur

Onze zelfgemaakte briefing voor het eindbeeld was eigenlijk eenvoudig. Het modernistisch gebouw weer in zijn glorie herstellen, en als het kon liefst met wat eigenzinnige details. Alle afgebladderde verf dus weer bijklonen, hier en daar wat curves en daarna mooie kleuren kiezen, dat was ongeveer wat we voorzien hadden. De retouche bleek echter niet van een leien dakje te lopen. Ondertussen hadden we immers zowel het startbeeld als van het eindbeeld heel precies gedefinieerd, en het verschil tussen beide was erg groot geworden. Vooral het plafond bleek zo weinig niet verweerde stukjes te hebben dat klonen onmogelijk werd. Noodgedwongen schakelden we dus nog eens over op onze virtuele 3D-kopie van dezelde ruimte.

photo editing profesional expert photoshop beeldbewerking compilatie

Stap 3: een nieuw plafond

Onze ruimte was al voorzien van rudimentaire muren en een plafond die als enig doel hadden het licht tegen te houden op plaatsen waar geen raam zat, zodat onze lichtinval klopte met het echte gebouw. Simpele vlakken dus , zonder textuur of relief. Totaal niet geschikt om ons plafond te gaan vervangen door zijn 3D-evenbeeld. Het was dus noodzakelijk om gewelf per gewelf een nieuw plafond te modelleren, met inbegrip van alle Art Deco ornamenten. Na het renderen moesten de schaduwen bovendien dezelfde lichtbron suggereren als bij het gefotografeerde beeld. Doordat we het voor- en na-beeld wilden laten overvloeien in elkaar moesten daarbovenop nog eens alle lijnen in het plafond naadloos kloppen met het gefotografeerde beeld. Absoluut geen sinecure trouwens, ondermeer omdat we geen plan en geen afmetingen hadden van het gebouw.

Stap 4: de aankleding

Hoe mooi onze nieuwe ruimte ook gerenderd, gekloond en gekleurd was, als bannerbeeld werkte het niet. Onze ogen en hersenen gingen elke keer weer op zoek naar een houvast, een onderwerp van de foto of een verhaal en dat was er niet. Het eindbeeld loste precies zijn beloofde verwachtingen niet in, het liet de kijker op zijn honger zitten, net zoals een foto van een wielerwedstrijd waar toevallig geen enkele renner passeert.

We besloten het dus aan te kleden. En ook dan bleek dat stockfoto’s ons niet verder zouden helpen. Een zithoek wordt immers nooit gefotografeerd vanaf kniehoogte. Dat weten we pertinent zeker na een zoektocht in pagina’s vol stockbeelden. En een zithoek wordt in een breedhoek-opname zelden aan de rand van een foto geplaatst waar de lensvervorming hem wringt in een heel bizarre, onnatuurlijk ogende hoek. We gingen dus weer aan de slag met 3D-modellen in onze 3D-ruimte. Met Minotti-salons, decoratie, boeken en planten van ons 3D-warenhuis.

De vloerhoogte bleek heel delicaat en werd gaandeweg met heel kleine stapjes aangepast om de zithoek helemaal te doen kloppen in de ruimte. Net alsof de vloer een scharnier had aan de horizon en wij de vloer naar beneden konden draaien om minder zijkant van de zetels te kunnen zien, en meer bovenkant.

Fusion Retouch

Bij reclamebureaus wordt meestal vooraf beslist of moeilijke beelden door een fotograaf word gemaakt en nadien wordt geretoucheerd, of dat het door een 3D-man/vrouw wordt gemaakt.

Dat verschil maken wij niet.

Bilderbilder beslist tijdens de retouche met welk soort software de bewerkingen gemaakt worden. We gebruiken meestal Adobe Photoshop, maar ook Capture One bij RAW-beelden, of Adobe Illustrator en 3D-software als perspectief een belangrijke rol speelt.

Daarbij blijven we wel rekening houden met de gewenste look; 3D -realisme en foto-realisme zijn immers heel andere stijlen. 

Onze jarenlange ervaring zorgt ervoor dat we die software door en door kennen en makkelijk kunnen inschatten waarmee we snelst tot een goed resultaat komen.

3DBranding Fotobewerking voor branding en packaging

3D-beeld als pijler van een merkstrategie

detoureren achtergrond background lifestyle beelddigitale beeldretouche editing photoshop expert reclamecampagne pos

Een gestileerd 3D-beeld als hoofdonderdeel van een merk

Water verkopen is een beetje zoals lucht verkopen. Het is alom tegenwoordig maar je ziet het niet. En water van merk X ziet er identiek uit als water van merk Y. Wie water wil verkopen heeft dus een sterk merk nodig, en een sterke stijl, en vooral sterke visuals die water weergeven op een manier die de consument aanspreekt.

Merk-identiteit

Bij veel retailmerken wordt de identiteit van het merk hoofdzakelijk gedragen door de verpakking van je product. Beelden van de verpakking worden dikwijls meer gebruikt dan het logo alleen. Het is dus een goeie strategie om belang te hechten aan die beelden en zo zo nauwkeurig mogelijk te gaan definiëren. Die beelden passen ook in een long-term strategie en gaan zo een cornerstone vormen in je communicatie.

Fotobewerking voor branding en packaging

Productcodes

Water is een verhaal apart. Om het als zodanig herkenbaar en overtuigend te maken in warenhuizen, wordt meestal blauw gebruikt. Wanneer het water zichtbaar is doorheen je verpakking, of een heel typische verpakking heeft die consumenten associëren met water heb je meer vrijheid. Bij Lifjalla zit het water echter in een atypische bag-in-box verpakking, waardoor je alle troeven moet uitspelen om het als drinkwater verkocht te krijgen aan de consument. Je moet ze immers niet alleen een nieuw merk leren kennen, je moet hen bovendien ook vertrouwd maken met een uitzonderlijke verpakking.

Merkwaarden

Daarbovenop wil je de merkwaarden van je product zichtbaar maken in je beelden. Het komt er dus op aan om het beeld zodanig aan te passen dat het bijvoorbeeld luxueus oogt, of ambachtelijk zoals bij veel gin-merken, of exotisch zoals bij veel koffie-merken, of efficiënt zoals bij alle scheermateriaal. In dit geval moest Lifjalla jong en fris ogen, kwalitatief en een trendy kantje hebben.

Implementatie

Het Lifjalla-beeld van het glas werd aangepast volgens het reclamemedium. Er werd een aangepaste versie gemaakt voor quadrichromie met een extra Pantone-kleur en blinkende spotvernis voor de verpakking bijvoorbeeld. Maar er werden ook simulaties gemaakt om het product in allerlei alledaagse beelden te monteren. In gestapelde paletten bijvoorbeeld voor de sales-afdeling. Of als blikvanger in een simulatie van een onfotografeerbare water-fabriek.

Het mooiste is dat het glas, oorspronkelijk zo ontworpen om modern te ogen op een verpakking, nadien ook in het echt werd gemaakt met identiek dezelfde vorm. Dat is een beetje de omgekeerde wereld: eerst het beeld van het glas en pas daarna het echte glas.